UYKU SORUNLARI BİTMEDİ, BİTMEYECEK, BİTMEZ...

Mert doğduğundan beri hep aynı meseleden yakınıyorum: uyku sorunu. Artık çocuğumuzun uyku sevmez bir kişilik olduğunu kabul ettik. Ama neredeyse 3 yaşında bir çocuk hala mı her gece kabus yaşatır?

Özellikle son 2-3 gündür sinir krizleri geçirme noktasındayız. Uyku yöntemimiz şuydu: yemek yenir, biraz vakit geçirilir, (bazen banyo yapılır) yatağa girilir, kitap okunur ve Mert kişisiyle annesi yan yana yatarak uyurlar. Bu süreç de 1-1,5 saate kadar sürebilir. Zavallı anne gecenin bir yarısı (hele şimdi o koca göbeği ile) kalkar ve uykusu kaçmış olarak yataktan iner. Bu kadar çabanın sonunda minik yaramaz yine yatakta sabaha kadar yatmaz. 1-2 saat sonra "anneee" diye bağırarak anne babanın yanına gelir ve onları arada tekme ve yumrukla rahatsız ederek uykusuna rahat rahat devam eder.

Bu süreci bile arar olduk son birkaç gündür. Yatağa gidip yatıyorum, adam yataktan çıkıp odada dolanmaya, oyunlar oynamaya başlıyor. Çeşitli muhabbetlere girme çabaları, okulda öğrendiği şarkıların tek tek icra edilmesi, bulunan boya kalemleriyle odadaki eşyaların boyanması... Mümkün değil yatağa sokmak. Öğlen uykularında da böyle. Aslında uykudan bayılacak durumda ama uyumak istemiyor. Babası da "artık senin göbeğin iyice büyüdü yanına girme" diyerek olaya yeni bir boyut getirince iş iyice içinden çıkılmaz bir hal aldı. Yanına girmedim, bizim yatağa gidip yattım. O da geldi, bu sefer bizim odada sağı solu karıştırmaya, arada banyoya kaçıp olur olmadık işler çevirmeye başladı. Gece 24.00'e kadar bu tempo devam etti ve sonunda bayıldı.

Tabii bu kadarla da bitmiyor çilemiz. Sabaha karşı 3-4 gibi kalkıp yatağım yanında halının ya da parkenin üstünde uyumaya devam etmek istiyor. Üstünü de örtmeden. Altına birşey koyunca hele de üstünü örtünce kıyamet kopuyor. Biz yumuşacık yatakta uyurken çocuğunu sert zeminde yatıran cani anne - baba görüntüsündeyiz birisi gelse... Böyle olunca insanı uyku da tutmuyor.

Bakalım bu gece neler olacak? Kocamın "tutarlı olmalıyız, yanına yatma" demesine rağmen sanırım yine onun yatağına girip şansımı deneyeceğim. Ama her gece kendi kendime şöyle diyorum "Mert efendi, 15-16 yaşına gelince sabah kalkıp okula gitmek istemeyeceksin ve ben de seni sabahları 7'de keyifle tatlı uykundan uyandıracağım"...