"YOK ANNECİ, YOK"

2 yaş çocuğunun en önemli özelliği herşeye itiraz etmesi, favori kelimesi de "Hayır"... Bizimki çok hayır demekten hoşlanmıyor, onun yerine "yok anneci yok" cümlesini tercih ediyor. Öyle ki gece uykusundan uyandığında bile "yok anneci yok" diye uyanıyor. Babasına bile "yok anneci yok" diyor, diline yapışmış bir kere.

Her şeye itiraz, olmadık şeyleri tutturmaca, olmadı feryat figan ağlamaca... Ne mi yapıyoruz? Bir kere inatlaştıkça olay büyüyor, bu kesin. Yapılacak şey konuyu dağıtmak, başka bir şeye ilgi çekmek. Örneğin lavaboya tırmanmaya mı çalışıyor, ya da buz gibi havada balkondan içeri girmek mi istemiyor... "Mert gel seninle mutfakta kek yapalım" diyorsun, akan sular duruyor. Tabii her zaman başarılı olamayabiliyorsun.

2 hafta önce yeni evimize taşındık. Yeni ev, yeni kurallar demek. Artık Mert'in daha büyük bir odası olduğu için salonda oynamak, yemek yemek yasaklandı. Tabii benim de böylece televizyonla tüm ilişkim son buldu (nispeten iyi oldu diyebilirim). Sürekli ya mutfakta, ya Mert'in odasındayım. Zaten Mert 22.00'de yatıyor, o saatte de hamilelik nedeniyle benim de pilim bitmiş oluyor. Yatakta 4-5 kitap okuduktan sonra iyice bitap düşmüş halde sızıyorum. Neyse ki Mert artık kitapları ezberledi de bazen kendisi okuyor.

İşten geldiğimde Mert'in en sevdiği şey mutfakta birşeyler yapmak. Hemen mutfağa girip "anne bişey yapağım mı?", "anne salata yapağım mı?" diyor. Biz de bazen çorba, bazen salata yapıyoruz. Bir nevi Montessori etkinliğine girer mi acaba? Elimizden bu geliyor. Tabii salata yaparken illa ki bıçak alacak eline. Hayır demek mümkün değil. Eh bende en az kesen yemek bıçağını veriyordum kendisine, düne kadar. Dün domatesleri doğrarken eli kesildi. Çok kanayınca panik yaptı, uzun süre ağladı. Ben de panik yaptım ama olabildiğince sakin sakin konuşarak pansumanını yaptım. Ama ağlaması durmadı. Ben de her zaman vermediğim bir tükenmez kalemi verip "al resim çiz" dedim. Hemen olayı unuttu. Ama babası gelince ona, telefonda da anneannesine olayı anlatmayı ihmal etmedi.

Mert'in çizdiği 1'ler (yanlarına 0 koyarsa "on" oluyormuş, 2'nin yanına koyarsan "yiğğmi", 3'ün yanına koyarsan "otuz"... 100'e kadar yolu var. Pepee sağolsun):