Yorucu bir bayram tatilinden sonra bugün Mert resmen okula başladı...
Bayramda kırdığı cevizleri saymakla bitmez... Bayram ziyaretlerinde yerinde durmamasını mı saymalı, gezmeye gidilen dış mekanlarda asla ve asla anne babanın elini tutmayarak son hız caddelerde koşmasını mı... Yoksa Kanyon'daki suların içinde iki ayağı ile girerek dolaşmayı deneyen ilk çocuk olmasından mı bahsetsem? En son sitenin güvenlik görevlisinin "Sizinki de biraz hiperaktif galiba, sadece onun sesi geliyor dışarılara kadar. Allah size kolaylık versin" temennisi ile yüreğimize su serpildi. Eh adam ne yapsın, sabahtan akşama çağrı ziline basıp adamı rahatsız eden de bizim Mert.
Neyse umut fakirin ekmeğiymiş. Biz de okuldan medet umuyoruz. Geçen hafta bir gün anneannesiyle okulu görmek için uğramıştı. Ama bugün itibariyle artık okul maratonuna başladık. Mert'i okula ben götürdüm. Annelerin bekleme salonunda oturdum, bizimki de hiç sorunsuz öğretmeniyle sağda solda dolaşmaya başladı. Bugün müzik günüymüş, akordeon çalan müzik öğretmeni de gelince çok sevindi. Sadece arada bir benim yanımdan geçip kontrol etti. Bir iki defa beni de çağırdı ama "anneler burada oturuyorlar, ben gelemem" deyince kabullendi.
Okulumuz 2 katlı. Mert'e göre "çok büyük bi okul, di mi anne" denecek kadar büyük... Bir ara üst kata diğer çocukların yanına çıktı. Bir süre kaldıktan sonra yukardan "aaaç kapııyııı" diye bağırtısı duyuldu. Aşağıya geldi, yine beni kontrol etti. Öğlene doğru gerçek yüzünü göstermeye başladı. Tuvaletler olsun, mutfaktaki su damacanası olsun kurcalamadık yer bırakmadı. Yemeğini de yemedi. İyice huysuzlanmaya başlayınca 12.00 gibi eve geldik.
Bakalım yarın neler olacak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder