Sabah 6.30 itibariyle kalkan Mert Bey, yine annesine yapışık vaziyette evde dolaşmaktadır. Derken Songül Ablası gelir. Tabii o hiç oralı olmaz, annesi nereye o oraya şeklinde hayatına devam eder. Ablası kahvaltısını hazırlar, bir gün öncesinde olduğu gibi yine tek bir lokma yemez. Zar zor giyinir. Annesi de yine o feryat figan ağlarken odasına kaçıp giyinmeye çalışır. Derken kapıdan çıkmak üzereyken açık banyo kapısını görüp fırsatı değerlendirmek isteyen Mert Bey koşup banyoya dalar. Veee çamaşır makinesinin üzerinde bulunan babasının jiletini avuçlar...
Anne koşar, elinden itinayla jileti alır ve birşey olmadı diye sevinir. Ama bir de bakılır ki bu sefer sokak kapısına saldırmış olan Mert Bey'in eli kanamaktadır. Sokak kapısı kan içinde kalmıştır. İlk kez böyle bir durumla karşılaşan anne, hiç yapmaması gerekirken panikler. O akan kanları görünce içi ezim ezim ezilir. Neyse, kanlar temizlenir. Ele minik bir bant yapıştırılır ve doktorun yolu tutulur.
İşte doktora gidiş öncesi böyle bir macera yaşadık. Neyse ki ufak bir kesikle atlattık. Ama alçak yerlere bir daha böyle şeyler konmaması gerektiğini öğrendik.
Doktorumuz bizi gayet iyi buldu. Yürüme-konuşma açısından iyiyiz. Aşımızı olduk (biraz bağıra çağıra). Ama biraz az kilo almışız bu ay. Dolayısıyla "elveda meme" deme zamanımız gelmiş. Tatil dönüşü de bu iş için tam zamanı dedi doktor. Farklı bir yerden eve döndüğünde bebek için yeni bir başlangıç gibi olurmuş. Geldiğimiz gün bırakmamız gerekiyormuş. Kocaman bantlardan almamı ve onları yapıştırarak sana meme vermek istiyorum ama bak uff oldu veremiyorum" demek lazımmış. Böylece onu reddetmemiş oluyorsun, elinde olmayan sebeplerden meme veremediğin mesajını veriyorsun. Vicks, kahve gibi yöntemlerin anne - bebek arasındaki güven ilişkisini sarsabileceğini söyledi doktorumuz. Ve bu meme bırakma sürecinde kesinlikle kendi yatağından alıp bizim yatağımıza getirmemeliymişiz. Gerekiyorsa onun yatağında birlikte yatabilirmişiz. Bakalım tatil dönüşü bizi neler bekliyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder