Yemek ve uyku sorunlarına alışmış, bunlarla yaşamayı öğrenmişken dertli başımıza yeni bir dert çıktı: Alt değiştirtmeme! İşten geldiğimde ablası "Mert'in bugün pek iştahı yok, bir de altını değiştirtmiyor" dediğinde "amaaan yemezse yemesin, altını da bir şekilde değiştiririm" demiştim ki durumun sandığımdan daha vahim olduğunu gördüm.
Yemek sonrası bizimki tüm gün yapmadığı kakayı yaptı. "Hadi oğlum altını değiştirelim" önerisine "ıııııı" şeklinde sinirli bir ifadeyle cevap verdi. "Bitmedi herhalde, ona kızıyor" dedim. Bir şekilde odasına gittik, aradan yarım saat geçti. Tüm tekliflerime aynı şekilde, giderek şiddetlenen ret cavabı geliyor. Ben de rüşvetle ikna yöntemine başvurayım, kesin işe yarar dedim. Krem, diş fırçası, bilumum nesneler derken babası tansiyon aletini bile getirdi. Ama hepsi feryat figanla son buldu. "Oğlum bezi çıkartalım, bak külot giydiricem sana" deyince önce ikna olur gibi oldu ama yine vazgeçti.
Artık aradan 1 saat geçmişti ve poposu yara olma tehdidi ile karşı karşıyaydı. Hiç istemesem de babasıyla karga tulumba yapmaya çalıştık. Ama küçük adam bizden güçlü çıktı. Bezi bir şekilde ayakta çıkartıp kendisini de banyoyo attık.
Tamam, biz de birşeyler okuduk biliyoruz: Bu anal dönem, kakayı vücudunun bir parçası sanıyor. Belki de (hatta belkisi yok kesin) bezi atma zamanı geldi. Ama anlatıyorum işte "oğlum bak kaka burada olacak, birlikte atıcaz", "bak canım külot giyelim bundan sonra, popomuzu böyle bırakırsak uf olur"... Daha ne diyeyim sayın uzmanlar? Şu kitapları yazanlardan biri de bizim eve gelip şu işi halletse fena olmayacak. Yoksa bizim iki gözü iki çeşme ağlayan Mert'e içimiz dayanmıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder