İnsanın başına gelebilecek en kötü şeylerden birisi herhalde çocuğunun hasta olması. Geçtiğimiz Salı Mert hastalanınca, bunu bir kez daha anlamış olduk. Hastalık ateşle başladı. Aslında keyfi yerindeydi ama ateşi 38,5'a çıkınca hemen doktora koştuk. Ateş düşürücüler verdi ve 2 günümüzün gayet kötü geçebileceğini söyledi. Gerçekten de özellikle Salı gecemiz çok kötüydü. Ateş 40'larda seyretti. Biz de Mert'i banyoya sokup orada oyuncaklarıyla oynattık. Tabii bu onun için çok eğlenceliydi. Zaten 39 derece ateşle evin içinde koşuşturmaya devam ediyordu.
Salı ve Çarşamba bütün gece babası da ben de tetikteydik. İlaçlar, fitiller derken Çarşamba gecesi ateş düştü. Ama bu sefer de zavallının sesi kısıldı, göğsünde hırıltılar başladı. Hafta sonumuz fenaydı. Cumartesi markete, parka gittik. En azından keyfimiz yerindeydi. Ama Pazar günü yemeklerini çok az yedi ve ilk defa kafasını koyacak yer aradı. "Nerede bizim hareketli yavrumuz"diye hayıflanmaya başladık bu defa da... Doktorumuzla haberleşip öksürük şurubuna başlamıştık ama hiç bir düzelme olmadı durumunda. Hatta Pazar günü sabah 2,5 akşam 2,5 olmak üzere toplamda 5 saat gündüz uykusu yaptı. Ama geceleri göğsündeki rahatsızlık artıyor ve bir türlü uykuya dalamıyordu.
Bugün kontrole götürmeyi düşünüyoruz kendisini. Doktorumuz (benim de takdirimi kazanan bir özelliği bu) hemen antibiyotik verme taraftarı değil. Umarım bu hastalığı antibiyotiksiz yenebiliriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder