BEBEKLE İLK TATİL

Mert'le ilk tatilimize Ağustos başında çıktık. Yani tam 6 aylıkken. Aslında bu tatil bizi korkutuyordu. İlk kez uçağa bineceğiz, farklı bir yerde yatacağız, deniz, güneş vs.

Bir de tontişimizin bebek arabasından sıkılma durumu vardı ki bu da o sıcakta kucağımızda bebek süper bir tatil anlamına gelebilirdi. Evet, Mert neredeyse doğduğundan beri bebek arabasında durmaktan nefret ediyor. İlk kez İstinye Park'a gittiğimizde daha 40 günlük bile değildi. Feryat figan ağlayıp kucakta gezmişti. Çevrede bebek arabasında uyuyan bebekleri görünce ben de hep şaşırıyordum, nasıl böyle olabiliyor diye. İşte tatil konusunda beni korkutan en önemli etkenlerden bir de buydu. Eh zaten korkulan da oldu...

Aslında uçak maceramız fena geçmedi. Uçak kalkana kadar kıyamet koptu, bütün uçaktakiler bizi izledi. Ama kalkarken memeyi alınca bizim haylaz uykuya daldı ve inene kadar da uyanmadı. Ama kardeşimle o uyuyana kadar "Cim Bom Galatasaray" marşını tüm uçağa dinlettik. Naapalım, Mert bu şarkıyla uyurdu (ve hala da bununla uyuyor). Tatile çıkmadan birkaç gün önce de ek gıdalara başlamıştık. O gün de kendisine biraz meyve suyu vermiştim. İnerken uçaktakilere son olarak bir koku kabusu yaşattık. Neredeyse acil çıkış kapılarından firar edecekti tüm yolcular.

Annem ve kardeşim de bizimle geldiler tatile. Çok da faydaları oldu, özellikle annemin. Bodrum Armonia Tatil Köyü'nü tercih etmiştik bu ilk tatil için. İyi ki de bir otel yerine böyle bir yere gelmişiz. Mert'in maması, uykusu derken çok rahat ettik. Güzel bir plajı vardı. Orada güzel güzel uyudu tontişimiz. Sadece bütün gün plajda durmak biraz sorun oluyordu. Çünkü dönmeyi artık iyice geliştirip geri geri emeklemeye başlayan Mert, arabada da kucakta da durmak istemiyor emekleme pratiği yapmak istiyordu. Biz de şezlongları birleştirip kendisine bu fırsatı sunduk.

Zaten yeni yeni başladığımız ek gıda olayı tatilde tam yalan oldu. Bir kere beni yanında görünce sürekli meme istedi. Meyve püresini her gün büyük ümitle hazırlayıp sonunda hüsrana uğruyordum. 1-2 kaşık ancak yiyordu. Aptamilli muhallebilerle hazırladığımız akşam mamaları da alerjiye neden oldu. Tabii o dönemde neyin alerji yaptığını anlayamamıştık, sonradan öğrendik ama tatil boyunca bu mamaları da 1-2 kaşık ancak yedi.

Ve ilk denizle tanışmamız... İlk girdiğinde deniz paşamıza soğuk geldi ve kıyameti kopardı. "Arı vız vız" şarkısıyla yavaş yavaş ıslatarak alıştırdık kendisini. Sonunda girdi ve gerçekten çok hoşlandı. Ayaklarını bıcır bıcır çırptı. Aslında ona 2 farklı simit almıştım, bir de kuzeninden gelen vardı. Benim aldıklarım pek hoşuna gitmedi ama kuzeninden gelen çok işimize yaradı doğrusu. Güneşten nefret ediyordu ve bu simidin güneş koruyucusu vardı.

Evlilik yıldönümümüzü de ailece bir yemekle kutlamış olduk. Mert de bizimle masada oturdu. Oğlumuzla böyle bir günü kutlamak ayrı bir keyif oldu bizim için. Uykusu gelince yine ortalığı birbirine kattı ama o kadarını bekliyorduk zaten.

Mert tatilde bir de arkadaş edindi: Alaz. İlk olarak yemek yediğimiz restaurantta karşılaştılar. Birbirlerini tekmelekten başka birşey yapmadılar tabii.

Tatilde bir diğer sorunumuz da devam eden göz yaşı kanalı tıkanıklığıydı. Doğumdan itibaren sol göz yaşı kanalı tıkalıydı Mert'in. Doktorumuz masaj önermişti. Açılmayınca bir göz doktoruna da gittik ama onun da söylediği aynı şeydi. Bu işin tek çözümü masaj. Genelde her sabah sol gözü çapaktan açılamayacak hale geliyordu. Göz damlası ve ıslak gazlı bez ile temizliyorduk. Neyse ki ısrarlı masajlarımız 7. ayda sonuç verdi. Artık böyle bir sorunumuz yok. Eğer devam etseydi 1 yaş civarında küçük bir sonda ile müdahale edip açacaklardı.

Tatil boyunca Mert'in en sevdiği oyuncağı plastik su şişeleri oldu. Plajda onlarla dakikalarca oynadı.

Ve dönüş yolculuğumuz... Bu defa uçak kalkana kadar o kadar feryat etmedi Mert Bey. Yine güzel güzel uyudu. Sonuçta korktuğumuz kadar zor olmayan, hatta çok çok keyifli bir ilk tatil geçirdik oğlumuzla.