2011

Oğlumu kucağıma aldığım 2010 yılı benim için elbette çok güzeldi. Ama 2011 ondan da muhteşemdi. Niye mi? Çünkü;

- Oğlum bana ilk kez "anne" ve hatta "annecim" dedi,
- Yürüdü,
- İlk kez bana sarıldı,
- İlk kez öptü,
- Beni karşılıksız çok çok seven bir küçük adam var evde,
- Eşimle çok çok güzel anlar paylaştık, oğlumuzun ilklerine tanıklık ettik ve ediyoruz, artık birbirimizle iletişim kuran (Mert de iletişim kurabildiğinden) bir aileyiz,
- Yılın son aylarında uyku sorunlarımızı hallettik,
- Yemek sorunlarını halletik sayılır,
- Mert, kendi tercihleri olan bir birey artık... Sevdikleri var, sevmedikleri de, beğendikleri ve beğenmedikleri var...
- Hep birlikte şarkı söyledik,
- Metroya bindik,
- Denizde yüzdük, kumda oynadık, kaleler yaptık,
- El ele tutuşup sokakta yürüdük...

Ve daha aklıma gelmeyenler var tabii. Zorlukları şimdiden unuttum.

2012'nin hepimiz ve hepiniz için çok daha güzel bir yıl olmasını diliyorum. Bakalım bu yılın sonunda hangi "ilklerimiz" olacak.