Bugün Mert'i 1 yaş kontrolü için doktora götürdük. Birkaç gündür babasıyla stres yapmıştık bu konuyu. Çünkü karma aşımız vardı. Mert'in de son birkaç doktor kontrolünde ortalığı birbirine kattığı düşünülürse stres olmakta haklıydık. Bu ruh haliyle sabah 9.30'da doktorun kapısına dayandık.
Neyseki korkulduğu kadar kötü bir dram yaşanmadı. Zaten bekleme salonunda başka çocukların peşinde koştururken ve oradaki oyuncaklarla oynayıp yerlerde sürünürken Mert'in keyfi yerine geldi. Sonrasında doktorun odasına girdiğimizde de oradaki oyuncaklara ve bilumum diğer malzemeye saldırdı. Muayne olurken hafiften keyfimiz kaçmaya başladı, hele karnı muayene edilirken ağlama seansımız başladı.
Ve sonra aşı... Aşıda da ağladık ama sonrasında susmayı başarabildik. Tabii bizi daha zorlu bir olay bekliyordu. Kan alma seansı. Orada da kan alınırken biraz ağladık ama sonrasında sakinleştik.
Sonuçta doktorumuz Mert artık kocaman bir çocuk olduğu için tüm yasakları kaldırdı. Bal, tuz, baharat, inek sütü... Herşeyi yiyebiliyoruz. Ayrıca akşam yemeklerinde de muhallebiye mahkum değiliz artık.
Ve gece uykusu meselesini de konuştuk. Maalesef meme aldıkça bu durum devam edecek gibi. Memeden kesmekten başka çare yok, onu da tavsiye etmiyorum dedi. Zaten ben de asla istemiyorum böyle birşeyi. Ancak babası ilgilenirse meme istemeden uyuyabilirmiş. Annede meme olduğunu bildiği için böyle yapıyormuş. Bakalım, babası dayanabilirse 1-2 kez deneyelim bakalım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder